Ήλεα πως θα μ΄ αγαπάς...

                                                                                  

Ήλεα   πως   θα   μ΄  αγαπάς,

ιά   όσο   ζείς,   μα   ήσου

--    μιά,   πού   ΄κανε   πειράματα   --

να   δείς   τη   δύναμή   σου...                                       (Κ/Κ   ΤΣΤ΄- 422)

Ήλεα   πως    θα   μ΄  αγαπάς

--   πού    ΄δα   κι   εκόλλησές   μου   --

μα   ήμπες,   σαν   αλήτισσα

κι   ήκλεψες   τσι   χαρές   μου.                                     (Κ/Κ   ΤΣΤ΄- 423)

Ήλεα   πως   θα   μ΄  αγαπάς

και    πως   ιά  μένα   θά   ΄σου,

χαρά   και   έρωτας   μαζί

και   θά   ΄χα   τη   γ καρδιά   σου.                                 (Κ/Κ   ΤΣΤ΄- 424)

Ιά   ΄φτό   κι   εώ,   πιά,   ήλλαξα

--   κι   ας   χιλιοπόνεσά   σε...   --

και   σ΄  έδιωξα...   κι   ας   ήθελα

εικόνισμά   μου   νά   ΄σαι...                                         (Κ/Κ   ΤΣΤ΄- 425)

                                                                                           Νίκος   Σαρρής

Από   το  βιβλίο   μου   :   '' Σταχολόημα... ''

σ. σ.  :  Αυτονόητο είναι, πως απαιτείται ειδική άδεια, για να τραγουδηθεί.  

Ας μού ΄λειπε...

                                                                                         

Αλλοίμονό  μ΄,   αν   ήτονε

να   ξαναζήσω,   πάλι,

τσι   πόνοι   και   τα   βάσανα,

πού   ΄χα,   με   το   τσουβάλι.                                        (Κ/Κ   ΤΒ΄- 483)

Αλλοίμονό   μ΄,   αν   ήτονε,

πάλι,    να   ξαναζήσω

και   νά   ΄πρεπ΄,  απού   την   αρχή,

να   σε   ξαναγαπήσω.                                                   (Κ/Κ   ΤΒ΄- 484)

Ας   μού   ΄λειπε   να   ξαναδώ,

τον   έρωτα   που   σού   ΄χα,

να   μου   το   γ καταστρέφουσι

κάτι    χαμένα   ρούχα.                                                  (Κ/Κ   ΤΒ΄- 485)

Ας   μού   ΄λειπε   να   ξαναδώ,

πάλι,   καρβουνιασμένα,

τσ΄  αγάπες   και   τα   όνειρα,

που   ήπλαθα   ιά   σένα.                                                (Κ/Κ   ΤΒ΄- 486)

                                                                                                           Νίκος   Σαρρής

Από   το   βιβλίο   μου   :   '' Σταχολόημα... ''

σ. σ. : Αυτονόητο είναι, πως απαιτείται ειδική άδεια, για να τραγουδηθεί.  

Εθάρρου η αγάπη σου...

                                                                    

Εθάρρου   η   αγάπη   σου

--   κατά   πο΄  ΄φαίνουντάνε   --

πως   θα   βαστάξει   μιά   ζωή ·

...   μα,   όλα,   όνειρα   ΄ναι...                                       (Κ/Κ   ΤΣΤ΄- 418)

Εθάρρου   η   αγάπη   σου,

ιά   πάντα,   πως   θα   βάστα,

μα   σα   μιά   φλόα   αδύναμη

επόσβησε   και   άστα...                                               (Κ/Κ   ΤΣΤ΄- 419)

Εθάρρου   η   αγάπη   σου,

πως   θα   βαστάξει   χρόνοι,

μα   σα   g katana,   κάθα τι,

ξυρά   κι    αποτελειώνει...                                           (Κ/Κ   ΤΣΤ΄- 420)

Εθάρρου   η   αγάπη   σου,

ιά   πάντα,   πως   θα   πάει

και   όχι   πως   θα   ξεραθεί,

σαν   άρτυκας   του   Μάη...                                         (Κ/Κ   ΤΣΤ΄- 421)

                                                                                                      Νίκος   Σαρρής

Από   το   βιβλίο  μου   :   '' Σταχολόημα... ''

σ. σ.  :  Αυτονόητο είναι, πως απαιτείται ειδική άδεια, για να τραγουδηθεί.  

Άμα σε βλέπω στο χωριό...

          

Είδα   σε,   πάλι,   σήμερα

κι   ήνοιξε   η   καρδιά   μου,

που   πάτησα   ως   το   χωργιό,

ιά   χάρη   σου,   χαρά   μου.                                     (Κ/Κ   ΤΕ΄- 495)

Συχν΄  ανεβαίνω   στο   χωργιό,

πά   να   σε   συναντήσω,

ιά   να   με    δείς   και   να   σε   δώ,

να   σου   γλυκομιλήσω.                                             (Κ/Κ   ΤΕ΄- 496)

Θωρρώ   σε   κι   όμορφα   περνώ

και   πάντα   ξανανοιώνω,

που   μου   ξυπνάς   και   σου   ξυπνώ,

ένα,   παλιό   μας,   πόνο...                                       (Κ/Κ   ΤΕ΄- 497) 

Άμα   σε   βλέπω   στο   χωργιό,

μου   ξαναζωντανεύγεις

τα   χρόνια   μου   τα   παιδικά,

μα   το   Σεπτέβρη   φεύγεις...                                 (Κ/Κ   ΤΕ΄- 498)

                                                                            

                                                                                               Σαρρής   Νίκος    

σ. σ.  :  Αυτονόητο είναι, πως απαιτείται ειδική άδεια, για να τραγουδηθεί.

Ιά σκέψου το...

                                                                           

Ιά   έλα   ΄σύ   στη   θέση   μου

και   πες   μου   τι   να   κάνω,

που   κάθα   ώρα   και   λεφτό

ποιήματα   σου   βγάνω.                                                               (Κ/Κ   ΤΒ΄- 73)

Σ΄  εγάπησα   και   σού   ΄βγαλα

αμέτρητες   χιλιάδες

κοτσάκια   και   εξάστιχα

κι   ωραίες   πατινάδες.                                                                  (Κ/Κ   ΤΒ΄- 74)

Ιά   βάλε   μες   στη   σκέψη   σου

πόσες   χιλιάδες   ώρες,

σε   ταξιδεύγω   στο   μυαλό,

με   ζέστες   και   με   μπόρες.                                          (Κ/Κ   ΤΒ΄- 75)

Ιά   φέρε   μες   στη  σκέψη   σου

και   μες   στη   θύμησή    σου,

κάτι   στιγμές   σαν   όνειρο,

που   πέρασα   μαζί   σου.                                                             (Κ/Κ   ΤΒ΄- 76)

                                                                                                    Νίκος   Σαρρής

Από   το   βιβλίο   μου   :   ΄΄   Σταχολόημα…  ΄΄

σ. σ.  :  Αυτονόητο είναι, πως απαιτείται ειδική άδεια, για να τραγουδηθεί.  

Όντε σε δώ λωλλαίνομαι...

Όντε   σε   δώ   λωλλαίνομαι,

σαν   νά   ΄ναι   ΄κείνη   η   ώρα,

που   σε   πρωτόδα   δίπλα   μου

κι   έχω   παρμένη   φόρα.                                              (Κ/Κ   ΤΕ΄- -245)

Όντε   σε   δώ   λωλλαίνομαι

και   το   καταλαβαίνεις

κι   εσύ,   όποντε   με   θωρρείς,

πως   χαλασμό   μου   φέρνεις.                                     (Κ/Κ   ΤΕ΄- 246)

Όντε   σε   δώ   λωλλαίνομαι,

χωρίς   να   ξέρω   ιάντα

κι   αιτία   είσαι   κι   αφορμή,

που   υποφέρω,   πάντα.                                             (Κ/Κ   ΤΕ΄- 247)

Όντε   σε   δώ  λωλλαίνομαι

και   το   μυαλό   μου   παίρνεις

και   μόνου   άμα   μου   μιλείς

με   ξανασυνεφέρνεις.                                                             (Κ/Κ   ΤΕ΄- 248)

                                                                           Νίκος     Σαρρής    

σ. σ.  :  Αυτονόητο είναι, πως απαιτείται ειδική άδεια, για να τραγουδηθεί.  

Ήφυες και ερήμωσε...

                                                                                 

Ήφυες   και   ερήμωσε,

καλά  -  καλά,   ο   τόπος

και   να   σε   δώ   --   που   σ΄  αγαπώ   --

δε   βρίσκεται,   πιά,   τρόπος.                                  (Κ/Κ   ΤΔ΄- 57)

Μιά   ερημιά,   απέραντη,

αφήνεις   άμα   φεύγεις ·

και   νά   ΄ξερα   όπως   εώ

και   ΄σύ   ά   με   υρεύγεις...                                  (Κ/Κ   ΤΔ΄-58)

Νά   ΄ξερα   και   πονείς   κι   εσύ

--   όπως   κι   εώ   ας   πούμε    --

να   μας   σε   δείς   στο   υρισμό

και   να   συναντηθούμε.                                                    (Κ/Κ   ΤΔ΄- 59)

Φεύγεις   κι   αφήνεις   πίσω   σου

καρδιές   που   λαχταρούσι

κι   όνειρα   με   τον   εστρεμό

κάνουσι   να   σε   δούσι...                                     (Κ/Κ   ΤΔ΄- 60)

                                                                                                 Νίκος   Σαρρής

Από   το   βιβλίο   μου   :   ΄΄   Σταχολόημα…   ΄΄

                                    

σ. σ.  :  Αυτονόητο είναι, πως απαιτείται ειδική άδεια, για να τραγουδηθεί.  

Σ΄ εσένα...

Το   νού   σου   νά   ΄χεις,   μάθια   μου,
όσο   κοντά   μου   θά   ΄σαι,
στόχος   να   μη   ινούμεστα
πως   όλα   τα   θυμάσαι.                                             (Κ/Κ   ΤΕ΄- 490)

Αφήνω   σε   να  κινηθείς,   
όπως   εσύ   νομίζεις,
αφού   θωρρώ   πως   άριστα,
όλα,   τα   κανονίζεις.                                                  (Κ/Κ   ΤΕ΄- 491)

Σ΄  εσέν΄  αφήνω,    τώρα,   πιά,
κάθα   πρωτοβουλία,
αφού   θωρρώ   πως   μ΄  αγαπάς
κι   έχω   ιά   σέν΄  αξία.                                              (Κ/Κ   ΤΕ΄- 492)

Δε   θέλω,   μάθια    μου    γλυκά,
ποτέ,   να    σε    ζορίζω,
που   τσι   θυσίες   σου   θωρρώ
και   τσι   αναγνωρίζω.                                             (Κ/Κ   ΤΕ΄- 493)


                                                                                 Νίκος   Σαρρής    

Τσι πίκρας...

Πικρός   σα   δηλητήριο
είν΄  ο   καφές    που   πίνω,
που   μιά   ζωή   μαρτύριο
περνώ   και   αίμα   φτύνω.                     (Κ/Κ   ΤΑ΄- 367)


Είν΄  ο   καφές,   καθημερνά,
ένα   πικρό   φαρμάκι,
που   πίνω,   ιατί   δε   μ περνά
του   πόνου   το   σαράκι.                        (Κ/Κ   ΤΑ΄- 368)


Είν΄  ο   καφές   μο΄  ΄να   ψακί
κι   ένας   πικρός   καρκίνος
και   νιώθω   μες   στη   φυλακή
να   μ΄  έχουσι,   σα   χτήνος.                 (Κ/Κ   ΤΑ΄- 369)



                                                                                    Νίκος   Σαρρής 



(Δημοσιεύθηκε   3 / 5 / 2014,   στο   Blog   μου).

Ερπίδα και παρηοργιά...

Μες   στο   μυαλό   μου   έχω  σε,
ιατί   ζωή   μου   δώνει
η   σκέψη   σου,   να   ξεπερνώ
τσι   φοβεροί   μου   πόνοι.                                                     (Κ/Κ   ΤΕ ΄- 77)

Δε   σέ   ΄χω   και   παρηοργιά
δεν   έχω   κι   υποφέρω,
ιατί   ΄σ΄  η   μόνη   μου   χαρά,
τα   χρόνια   που   σε   ξέρω.                                                   (Κ/Κ   ΤΕ ΄- 78)

Ήφυες,   μα   δε   σέ   ΄βγαλα
απ΄  το   μυαλό,    ποτέ   μου
κι   ένα   απέραντο   κενό
μού   ΄φηκες,   άγγελέ   μου.                                                  (Κ/Κ   ΤΕ ΄- 79)

Ερπίδα   και   παρηοργιά
είσαι,   που   με   λυτρώνει,
απού   τσι   πόνοι   τσι   καρδιάς,
τώρα,   δεκάδες   χρόνοι.                                                       (Κ/Κ   ΤΕ ΄- 80)



                                                                                   Νίκος   Σαρρής   


(Δημοσιεύθηκε   19 / 4 / 2014,   στο   Blog   μου).

Ιά χρόνια...

Ιά   χρόνια,   η   αγάπη   μου
ήσου   και   τ΄  όνειρό   μου
και   πού   ΄ζου,   ήσουν   αφορμή,
γλυκό   χαμόελό   μου.                                              (Κ/Κ   ΤΕ΄- 455)

Ιά   χρόνια,   η    αγάπη   μου
και   τ΄  όνειρό   μου   ήσου
και   μες   στο   νού   μου,   ταχτικά,
ήκουα   τη   φωνή   σου.                                           (Κ/Κ   ΤΕ΄- 456)

Ιά   χρόνια,   η   αγάπη   σου
πληγή   μού   ΄χε   ανοίξει
και   δε   ν τζί   ΄βρισκα   φάρμακο,
ιά   να   τη    σταματήξει.                                         (Κ/Κ   ΤΕ΄- 457)

Ιά   χρόνια,   η    αγάπη   σου,
ξέρω   το,   ότι   ήμου
κι   εκέντας    πάνω   στη   γ καρδιά
κι   ήπλαθες   τη   μορφή   μου...                            (Κ/Κ   ΤΕ΄- 458)



                                                                           Νίκος   Σαρρής   

(Δημοσιεύθηκε   5 / 7 / 2014,   στο   Blog   μου).


Από   το   βιβλίο   μου   :   ''   Σταχολόημα...   '',   (2018).

Τα μάθια σου...

Τα   μάθια   σου,   μου   δώνουσι
δύναμη   και   κραθιώμαι,
σ΄  ευτή   την   άδικια   ζωή,
που   τζάμπα   τυραννιώμαι.                                      (Κ/Κ   ΤΕ΄- 434)  

Τα   μάθια   σου,   μου   δώνουσι
ανάκαρη   να   ζήσω,
που   λείπεις   κι   έχω    χίλια   δυό
να   αντιμετωπίσω.                                                      (Κ/Κ   ΤΕ΄- 435)

Τα   μάθια   σου,   μου   δώνουσι
ζωή   να   μη   μ πεθάνω,
ιά   αυτό   θωρρείς,   τόσες   βολές
και   ποίηση   στα   κάνω.                                            (Κ/Κ   ΤΕ΄- 436)

Μες   στα   ματάκια   σου   ΄καμα
χιλιάδες   ταξιδάκια
κι   ήπνια   --   πρί   με   πνίξουσι   --
χιλιώ   λοϊώ,   φαρμάκια.                                              (Κ/Κ   ΤΕ΄- 437)



                                                                                             Νίκος   Σαρρής   


σ.σ.   :    ανάκαρη   =   δύναμη,   ικανότητα,   ισχύς.



(Δημοσιεύθηκε   16 / 11 / 2014,   στο   Blog   μου).