Το βαπόρι " Η ΕΛΛΑΔΑ ",
πάει μοναχιά
και θα πέσει, σα βαρκάκι,
σε καμμιά βραχιά... (Κ/Κ ΤΔ΄- 237)
Πέρα - ώθε, πάνω - κάτω,
σα μ παλιοβαρκάκι πάει
κι η αρμύρα και το κύμα
κιντυνεύγει να το φάει... (Κ/Κ ΤΔ΄- 238)
Άγκυρα δεν έχει χρόνια
κι ο καιρός το παρασέρνει ·
ψάχνει, νά ΄μπει σε λιμάνι,
αλλά δε ν τα καταφέρνει... (Κ/Κ ΤΔ΄- 239)
Δε ν το βοηθά καένας ·
μοναχό πως να βαστάξει...
πό΄ ΄χει δυόμισυ χιλιάδες
χρόνια, τίοτα, ν΄ αλλάξει... (Κ/Κ ΤΔ΄- 240)
Πλέει δίχως καπετάνιο
κι είναι ξεχαρβαλιασμένο ·
και τα χρέη και η φτώχεια
τό ΄χουσι ξεκαμωμένο... (Κ/Κ ΤΔ΄- 241)
Με τα χίλια ζόργια πλέει,
μα δε θα βαστάξει άλλο,
άμα ν έρθει ΄κάνα κύμα
κι είναι λίο, πιό μεγάλο... (Κ/Κ ΤΔ΄- 242)
Νίκος Σαρρής
Από το βιβλίο μου : '' Σταχολόημα... '', (2018).