Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012

Ένα φιλί μου...



Τα   μάθια   μου   στα   μάθια   σου
--  σα   γράμματ΄  ανοιγμένα  --
διαβάζουσι   το   καθατί,
που   κρύβγεις   στη   γ καρδιά   σου ·
και   μες   απ΄  τα   χαμόελα,
που   σπαταλάς   ιά   μένα,
θωρρώ   πως   θες,   κάθα   λεφτό,
να   βρίσκομαι   κοντά   σου...                                                           (Κ/Κ   ΟΓ΄- 3)


Τα   χείλη   μου   στα   χείλη   σου,
μού   ΄πες,   να   εφαρμόσω,
να   πάρω   κάθα   δύναμη
απού   τα   όνειρά   μου ·
και   όλ΄  αυτά   που   σού   ΄γραφα,
με   μιάς   να   σου   τα   δώσω,
με  πάθος,   σ΄  ένα   μου   φιλί,
να   δείς   τον   έρωτά   μου...                                                            (Κ/Κ   ΟΓ΄- 4)



                                                                                               Νίκος   Σαρρής     


σ.σ.   :       Στα   οκτάστιχα   τραγούδια   μου,   έχω   βγάλει   σκοπό   (μουσική)   και
τραγουδιώνται,   όλα. 


Από   το   βιβλίο   μου   :   ''   Σταχολόημα...   '',   (2018).

Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012

Το βαπόρι " Η ΕΛΛΑΔΑ... ''


Το   βαπόρι   "   Η   ΕΛΛΑΔΑ   ",
πάει   μοναχιά
και   θα   πέσει,   σα   βαρκάκι,
σε   καμμιά   βραχιά...                       (Κ/Κ   ΤΔ΄- 237)

Πέρα   -   ώθε,   πάνω   -   κάτω,
σα   μ παλιοβαρκάκι   πάει
κι   η   αρμύρα   και   το   κύμα
κιντυνεύγει   να   το   φάει...             (Κ/Κ   ΤΔ΄- 238)

Άγκυρα   δεν   έχει   χρόνια
κι   ο   καιρός   το   παρασέρνει ·
ψάχνει,   νά   ΄μπει   σε   λιμάνι,
αλλά   δε   ν τα   καταφέρνει...          (Κ/Κ   ΤΔ΄- 239)

Δε   ν το   βοηθά   καένας ·
μοναχό   πως   να   βαστάξει...
πό΄  ΄χει   δυόμισυ   χιλιάδες
χρόνια,   τίοτα,   ν΄  αλλάξει...           (Κ/Κ   ΤΔ΄- 240)

Πλέει   δίχως   καπετάνιο
κι   είναι   ξεχαρβαλιασμένο ·
και   τα   χρέη   και   η   φτώχεια
τό  ΄χουσι   ξεκαμωμένο...                (Κ/Κ   ΤΔ΄- 241)

Με   τα   χίλια   ζόργια   πλέει,
μα   δε   θα   βαστάξει   άλλο,
άμα   ν έρθει   ΄κάνα   κύμα
κι   είναι   λίο,   πιό   μεγάλο...            (Κ/Κ   ΤΔ΄- 242)



                                                                               Νίκος   Σαρρής 


Από   το   βιβλίο   μου   :   ''   Σταχολόημα...   '',   (2018).


                                                                                                                                                                                                                                                                                   

Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012

Τα κομμένα κοτσάκια (ιστορικό)

   
      Πάντα,   λέω,   ότι   δεν   χρειάζεται   να   βιαζόμαστε   να   δημοσιεύουμε   κάτι,    πριν   το   εξετάσουμε,   πολύ,   σε   βάθος   και   πλάτος.   Μέχρι   πριν   λίγα   χρόνια  πίστευαν ότι    τα   κομμένα   κοτσάκια   είχαν   βγεί   στην   κατοχή   του   1940  -  44   και   μετέπειτα.  Σήμερα,   όμως,   μπορούμε   να   πάμε   την   έρευνά   μας,    ακόμα,   παραπίσω.
     1)  Απο   το   ημερολόγιο  του   Απεραθίτικου   Πολιτιστικού   και   Αθλητικού  Συλλόγου     '' ΤΑ   ΦΑΝΑΡΙΑ '',    του   2011,    διαβάζουμε   ένα   κοτσάκι,    που   ειπώθηκε    το   1930     --     και   πιθανότατα    αληθεύει,   αφού   αναφέρεται,   σε   ένα   συγκεκριμένο   χρονικό   γεγονός,   σε   ένα   συγκεκριμένο   γάμο.

Που   σο   δώκαμε   τη   στόλι-
ση   του   μελεθιού   μας   όλη.
  
     Έχει   ειπωθεί,   στο   γάμο   του   Πολιτοπέτρου   και   της   Σταμάτας   τση   Μπουϊουκορήνης.       Το   κοτσάκι   αυτό   είναι   3ου   επιπέδου    (  θα   το   αναλύσω   κι    αυτό   παραπέρα.   Για   αυτό   τον  λόγο   δημιούργησα   και   το   blog.).   Το   έχει   βγάλει   εμπειρότατος-η   τεχνίτης   του   στίχου.     Μακάρι   να  ξέραμε   το   ποιός,   για   να   αναφέρουμε   και   το   όνομά  του   --   και   έχει   βγάλει,   σίγουρα   και   άλλα,   πριν   απο   αυτό,   για   να   έχει   φτάσει   σ΄   αυτό   το   πολύ   καλό   επίπεδο.
     2)   Στο   βιβλίο   του   Σωζοϊάννη   (Γιάννη   Σώζ.   Πρωτονοτάριου)  ''  ΕΝΑ   ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ   ΣΤΗ   ΜΝΗΜΗ   ΚΑΙ   ΤΟ   ΧΡΟΝΟ  '',    (έκδοση   2005,   σελ.  48),    ο   συγγραφέας,     μας   αφηγείται   την   προσπάθειά   του,    να   δημιουργήσει   κομμένα   κοτσάκια.      Αναφέρεται   στο   1937.    Σχετικό   βιντεάκι   στο   f.b,   στις   5-3-2014.   (Απο   Voula - Pat   Protonotariou - Hatzipetros   και   Manos   Protonotarios).   Τα   μεταφέρω,   αυτούσια,   εδώ :


Λίγα   συκωτάκια   κι   αμε-
λέτητα   ΄φερα   να   φάμε.

Ήρθα   σπίτι   σας   μα   οι   (γ)ο-
νείς   σου   μου   ΄πανε   να   φύ(γ)ω.

Κι   είπασι   μου   είντα   θες   ε-
πά   και   μας   - ε-   κουβαλιέσαι.

Είπα   τους   πως   ήρθα   (γ)ια   κα-
λό   σκοπό   κι   όχι   (γ)ια   πλάκα.

Μα   κι   δυο   μαζί   στο   διάο-
λο   με   πέψανε   να   πάω. 

     3)     Πάλι,   απο   το   ίδιο   βιβλίο,   του   Σωζοϊάννη,   (σελ.   47),   μεταφέρω   ένα   κοτσάκι,   της   αδερφής   της   γιαγιάς   του   --   τσι   ιαιάς   του   --  της   Σοφίας.


Στον   Τριάκαθα     δεν   κατε-
βαίνει   μα   είντα   λοάται;   


               Αυτό,   φαίνεται    -   μέχρι   στιγμής    -   πως   είναι   και   το   παλαιότερο   κομμένο   κοτσάκι.   Γύρω   στο   1860,   απο   αφήγηση   Σωζοϊάννη,   απο   το   αναφερόμενο,   παραπάνω,      βιντεάκι.   Σίγουρα,   θα   πρέπει   να   συνεχιστεί   η   έρευνα,   για    να   γνωρίσουμε,    να   εμβαθύνουμε   και   να   κατανοήσουμε,   περισσότερο,   τον   πολιτισμό    τ΄  Απεράθου   και   της  Νάξου.   Γιατί,   πράγματι,   αξίζει   τον   κόπο...



                                                              Νίκος   Σαρρής   

σ.σ.   :    Απο   τη   συλλογή   μου   :   ''  ΑΠΕΡΑΘΙΤΙΚΑ   ΤΡΑΟΥΔΙΑ   -   ΕΡΕΥΝΑ   ΚΑΙ   ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ  "


Από   το   βιβλίο   μου   :   ''   Σταχολόημα...   '',   (2018).

Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012

Εώ είμ΄ ένας στιχουργός...


Εώ    είμ΄  ένας   στιχουργός,
που   έχω   φλέβ΄  αρχαία,
ιαυτό   και   βγάνω,   εύκολα,
ποιήματα   ωραία.                                                                                   (Κ/Κ   ΤΓ΄- 404)

Οι   ποιητάδες   που   θωρρώ
φαίνουνται   μπερδεμένοι
και   γράφουσι,   ιά   χίλια   δυό,
μα   νόημα   δε   βγαίνει.                                                                        (Κ/Κ   ΤΓ΄- 409)

Ψάχνουσι   μες   στα   λεξικά
ώσπου   να   βρούσι   ρίμα,
μα   χίλια   δυό   νοήματα
μπερδεύγουσι   και    κρίμα.                                                                   (Κ/Κ   ΤΓ΄- 411)

Πρέπει   να   τό   ΄χει   μέσα   ντου,
ευτός,   πού   ΄ναι   να   γράψει
το   τίοτα   κι   ά   δε    φελλά,
να   πκιάσει   να   το   κάψει.                                                                 (Κ/Κ   ΤΓ΄- 413)



                                                                  Νίκος   Σαρρής 


Από   το   βιβλίο   μου   :   ''   Σταχολόημα...   '',   (2018).

Κυριακή 26 Αυγούστου 2012

Απεραθίτες ποιητές...


Εμάτο   είναι   το   χωργιό
όλο,   με   ποιητάδες,
άριστοι   σε   ποιότητα
και   στιχοπλόκοι   άσσοι,
που   βγάνουσι   ποιήματα,
με  τέλειες   αράδες
κι   άλλος   κανείς   δε   ίνεται,
ποτέ,   να   τσι   περάσει...                  (Κ/Κ   ΟΓ΄- 21)


Εμάτο   είναι   το   χωργιό
μ΄  αθρώποι   με   μεράκια,
που   βγάνουσι   ένα   σωρό,
τελειοποιημένα
--   και   σε   ψηλό   επίπεδο
τραούδια   --   τα   κοτσάκια,  
που   δεν   υπάρχου   μ πουθενά
κι   έχω   πολλά   γραμμένα...           (Κ/Κ   ΟΓ΄- 22)



                                                                 Νίκος   Σαρρής     


Από   το   βιβλίο   μου   :   ''   Σταχολόημα...   '',   (2018).





Κυριακή 29 Ιουλίου 2012

Χαράματα και ξενυχτώ...


Χαράματα   και   γράφω   σου,
που   τρώει   με   το   πάθος   σου,
οληνυχτίς   τσι   νύχτας ·
και   νά   ΄ξερα   κι  είχες   και    ΄σύ,
αιστήματα   και   πόνεση,
ιά   μένα   κι   εξενύχτας...                          (Κ/Κ    ΕΔ΄- 46)

Χαράματα   και   στο   μυαλό
σέ   ΄χω   κι   ας   μη   θωρρώ   καλό
κι   είν΄  ν τέσσερις   η   ώρα ·
μα   τό   ΄χω   πως   θα   κοίτεσαι
κι   ότι   θα   ονειρεύγεσαι,
σα   ν το   πουλάκι,   τώρα.                          (Κ/Κ   ΕΔ΄- 47)

Χαράματα   και   ξενυχτώ,
μ΄  ένα   φωτάκι   ανοιχτό,
πάνω   στο   κομοδίνο ·
ιά   δε   βγάν΄  απού   το   μυαλό
--   που   θέλω   και   παρακαλώ   --
τον    έρωτα   εκείνο...                                  (Κ/Κ   ΕΔ΄- 48)




                                                                      Νίκος   Σαρρής


Από   το   βιβλίο   μου   :   ''   Σταχολόημα...   '',   (2018).

Σάββατο 2 Ιουνίου 2012

Απεραθίτικα κοτσάκια : εισαγωγή


     Κοτσάκια   ακούω   απο   τότε   που   γεννήθηκα.   Απο   τότε   που   ήμουν   μωρό   στην   κρεμαστή    κούνια,   πάνω   απο   το   κρεββάτι   των   γονιών   μου,    στ΄  Απεράθου   και   με   νανούριζε   η  μάννα   μου,  τραγουδώντας   μου   κοτσάκια,   το  έρι - έρι   και   άλλοι   Απεραθίτικοι   σκοποί.
                               
     Μεγαλώνοντας    έκανα   την   πρώτη   μου   συλλογή,  μ΄  Απεραθίτικα  κοτσάκια,  σε   ηλικία   13  χρονών,   ''   Απεραθίτικα   κοτσάκια,   1971  '',     που   ήτανε   τα   πιό   αγαπημένα   μας,    απεραθίτικα   κοτσάκια,   των   παιδιών   της   ηλικίας   μου,   την   εποχή   εκείνη.   Και   είναι   σημαντικό,   σαν   καταγραφή.    Έκτοτε,   κυρίως,   απο   το  1980   και   μετά,   έχω   γράψει   πολλές   προσωπικές   συλλογές   με   κοτσάκια,   τετράστιχα,   εξάστιχα    και   οκτάστιχα.  Σποραδικά,  κατά   καιρούς,  δημοσιεύω,   κάποια   περιεχόμενά  τους,   στο   f.b.   μου,    στο   blog   μου   και  γενικώτερα   στον  τύπο).

     Αργότερα,   γράφτηκε   το   '' Δημοτικά   τραγούδια    απο   τ΄  Απεράθου   της  Νάξου '',(έκδοση   1984),  του   Νίκου  Βλ. Σφυρόερα.   Και   το   2000,   πάλι,   το   ''  Στ΄  Απεράθου   όπου   η   ψυχή   τραγουδάει  '',   του   φίλου  μου  και   συμμαθητή,  Φλώριου   Γ. Μπαρδάνη. Τα  δύο   αυτά  βιβλία,   τα   θεωρώ,   κάτι   σαν   ''ευαγγέλιο '',  για   τα   κοτσάκια. '' Τ΄  Απεραθιτάκια,   πρέπει   να   τα  διαβάσουσι,   μπάρεμου,   απο   εκατό   βολές  '' .   Αν   κάποτε,   όπως   έχω,   ήδη,   προτείνει,  γίνει   η   διδασκαλία  των   κοτσακιών  (μαζί   με   την   ιστορία   του  χωριού),       κύριο   μάθημα   στο    Δημοτικό  Σχολείο  στ΄  Απεράθου,     τα   δυό   αυτά   βιβλία,   πρέπει   να   είναι    τα   κύρια    βιβλία   διδασκαλίας   των   κοτσακιών.   Η   βιβλιογραφία  για   τ΄ Απεράθου,  τη   στιχουργική   και   ποιητική   του   τέχνη   και   ιστορία   είναι   αρκετά  πλούσια,  π.χ.     Γιαννούλης,   Κατσουρός,  Ζευγώλης,  Μαντζουράνης,   Οικονομίδης    και   πάρα    πολλοί,   ακόμη,   αξιολογώτατοι    Απεραθίτες   συγγραφείς,  άντρες   και   γυναίκες,    με   χρησιμότατα   βιβλία,    για    κάθε     ειδικό   ερευνητή   πολλών   επιστημών.

     Μέσα    στα  κοτσάκια,   υπάρχει   ζωντανή  όλη   η  ιστορία   τ΄  Απεράθου.   Αλλά   και   κάθε   Απεραθίτης   και   Απεραθίτισσα,   μου   φαίνεται,  πως   έχει   την  προσωπική του   συλλογή,   είτε   κατεγραμμένη   ή   και   στο   μυαλό   του,   ακόμη...   Στ΄  Απεράθου,   όλοι,   σχεδόν,   οι   κάτοικοι   του,   όλων   των   ηλικιών,   ανεξάρτητα   απο   μορφωτικό   επίπεδο,   έχουν   μιά   πολύ   έντονη   έμφυτη   ικανότητα   να   στιχουργούν,      με   πολύ   μεγάλη   άνεση   και   ευχέρεια,    χωρίς   να   καταβάλλουν   κόπο   και     ιδιαίτερη     προσπάθεια,   στο   ύψιστο   επίπεδο   της   στιχουργικής   τέχνης ·  επίπεδο   που   μπορεί,  κάλλιστα   και    αξιόπιστα,  να   θεωρηθεί   ως   μέτρο   σύγκρισης   για   κάθε  επαγγελματία   στιχουργό.   Και   αυτό   το   θείο   χάρισμα,   μεταβιβάζεται    απο   γενιά   σε   γενιά,   με   κληρονομικό   τρόπο.

Όταν   δημιούργησε   ο   Θεός   τον   κόσμο,   γέμισε   --   απλόχερα   και   με   αγάπη  --  κάμποσες   φορές,   τις   χούφτες   του,   με   τον   σπόρο   της   ποίησης   και   της   στιχουργικής    και   τό   σκόρπισε   απο   ψηλά,   μες   στ΄   Απεράθου...    Κι   αυτός   ριζοβόλησε,   αιώνια...

     Τα   κοτσάκια,  μπορούμε   και   να    τα   πούμε     και   να   τα   τραγουδήσουμε    και   να   τα   χορέψουμε.   Έχουμε   αρκετούς   απεραθίτικους   σκοπούς   (μουσικές   επενδύσεις    στίχων),   των   κοτσακιών   και   των  άλλων   απεραθίτικων   τραγουδιών   και   μ΄  αυτούς   ζωντανεύουμε   και   μετατρέπουμε   σε   κίνηση   και   χορό,   τον   ψυχισμό   μας...   Κοτσάκια   μπορούμε   να   βγάλουμε   εκείνη   τη   στιγμή   που   μιλούμε,   αυτοστιγμεί,    ή   να  τα   σημειώσουμε   στη   μνήμη   μας   ή   σε   κάποιο   χαρτί   για   να μην ξεχαστούν.      (Έχουν   χαθεί  χιλιάδες   όμορφα   κοτσάκια,   που   δεν   εχουν   καταγραφεί   και   λησμονούνται,  εύκολα,  με  το   πέρασμα   του   χρόνου).

      Για   τα   κοτσάκια   μπορούμε   να   μιλούμε   ώρες   ατελείωτες   και   μέρες   και   μήνες...  Το  blog   αυτό   είναι   απόλυτα   εξειδικευμένο   με  τ΄  απεραθίτικα   κοτσάκια   και   την  στιχουργική   τέχνη.   Και   δεν   εξαντλείται,   βέβαια,   η   ανάλυσή   τους,   σ΄  ένα   κείμενο.  Θα   αναφερθούμε   σ΄  αυτά   πολλές   φορές   και   θα   αναλύσουμε   πολλά   σχετικά   θέματα.


                                                                                   Νίκος  Σαρρής 

σ.σ.   :    Απο   τη   συλλογή   μου   :    ''   ΑΠΕΡΑΘΙΤΙΚΑ   ΤΡΑΟΥΔΙΑ   -   ΕΡΕΥΝΑ   ΚΑΙ   ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ   '' 


Περιέχεται   στο   βιβλίο  μου   :   ''   Σταχολόημα...   '',   (2018).

Κυριακή 20 Μαΐου 2012

Ποιήτρα νά ΄σου...


Ποιήτρα   νά   ΄σουνα   κι   εσύ,
πού   ΄χα   κι   εώ   τη   μπόρεση,
μαζί,   να   στιχουργούμε,
ιά   μιάν   αγάπη   πού   ΄χαμε,
παλιά   και   την   εφήκαμε
και   τώρα   τη   ζητούμε...                                                                        (Κ/Κ   ΕΒ΄- 37)

Ποιήτρα   νά   ΄σου,   ταίρι   μου,
που   μιά   ζωή   τ΄  αστέρι   μου   
ήσου   κι   ο   έρωτάς   μου ·
να   νιώθεις,   να   αιστάνεσαι,
να   μπαίνεις   και   να   χάνεσαι
στα   βάθη   τσι   καρδιάς   μου...                                                          (Κ/Κ   ΕΒ΄- 38)

Ποιήτρα   και   πον   ήσουνα,
πού   ΄θε   να   αιστανώσουνα
το   γ καρδιακό   μου   πόνο ·
ποιήματα   να   τά   ΄κανες,
μα   τίοτα   δε   θά   ΄χανες,
να   πάψω,   πιά,   να   λιώνω...                                                              (Κ/Κ   ΕΒ΄- 39)


                                                                     Νίκος   Σαρρής


Από   το   βιβλίο   μου   :   ''   Σταχολόημα...   '',   (2018).    

Τετάρτη 4 Απριλίου 2012

Τα τραούδια μου...


Έχω   τραούδια   φοβερά,
πολλές   χιλιάδες,   βγάλει,
πανέμορφα   σε   τεχνική
κι   ασύγκριτα   σε   κάλλη.                                                                 (Κ/Κ   ΤΑ΄- 164)


Το   παίζω,   όπως   θέλω   ώ,
το  κάνω   άνω - κάτω
και   καταλήει   να   ενεί
τραούδι   ουσιάτο.                                                                              (Κ/Κ   ΤΑ΄- 165)


Το   κάνω,   όπως   θέλω  ώ
και   το   στριφοϋρίζω
και   νά   ΄βγει   ένα   τέλειο
τραούδι   κανονίζω.                                                                          (Κ/Κ   ΤΑ΄- 166)


Τα   κάνω,   όπως   θέλω   ώ,
τα   παίζω,   τα   στριφώνω
κι   όλο   τραούδια   τέλεια
παρουσιάζω   μόνο.                                                                         (Κ/Κ   ΤΑ΄-167)   

                                  
                                                              Νίκος   Σαρρής  


Από   το   βιβλίο   μου   :  ''   Σταχολόημα...   '',   (2018).

Κυριακή 11 Μαρτίου 2012

Αφιέρωμα στον Αφέντη μου...


Απέραντο   ΄ναι   το   κενό,
πού   ΄φυες   κι   ήφηκές   μας
και   δε   γκ ξαναεμίζει,   πιά,
τίοτα,   τσι   καρδιές   μας.

Το   μόνο   στήριγμα   ιά   μας,
μέσα   στο   γ κόσμο   ήσου,
πού    ΄χαμε,   αλλά   ήτονε,
σύντομη   η   ζωή   σου.

Τώρα,   δε   θα   ξανακάτσεις
στο  τραπέζι   δίπλα   μας
κι   απο   ΄πά   και   πέρα   θά   ΄ναι
το   ψωμί   πικρό   ιά   μας.

Ιάντα   να   μη   ζήσεις   κι   εσύ
να   μας   σε   δείς   σασμένοι,
πού   ΄σου   κι   εσύ   κι   η   μάννα   μας
αθρώποι   παιδεμένοι.

Πάντα   εθυσιάζουσου
ιά   μας   και    δεν   εγνοιάζουσου,
λίο,   τον   εαυτό   σου ·
να   φας   δεν   εχαλάλιζες
γλυκό,   μόνου,   το   τάϊζες
κι   εκείνο   τω  μ παιδιώ   σου.

Απ΄  όλοι   μας,   δε  ν το   μπορεί
κανείς   να   το   πιστέψει,
πως   ήφυ΄  ο   αφέντης   μας
και   δε   θα   επιστρέψει.

Ήφυε,   ιά   παντοτινά,
δε   θα   ξαναϋρίσει,
στσι   τόποι   και   στσι   μαζωμοί
που   είχε   αγαπήσει.

Μες   στο   μυαλό   μου   όσο   ζώ,
αφέντη   μου,   θα   σ΄  έχω
και   τσι   σοφές   ορμήνειες   σου
να   κάνω,   θα   προσέχω.

Εδιάημά   σε   στο   χωργιό,
που   τόσο   ήρεσέ   σου
και   μέσα   απού   το   μυαλό
δε   ν τό   ΄βγαλες,   ποτές   σου.

Κι   εμείς   κι   οι   φίλοι   κι   οι   γνωστοί
και   οι   αθρώποι   όλοι,
πάντα,   θα   σου   θυμούμεστα,
μπαμπά   Σαρρομανώλη...

Φεύγεις   και   μας   αφήνεις   μο-
ναχοί,   μες   στο   γ κατακλυσμό...

Που   θα   περιμένω   νά   ΄ρθει,
απού   μες   στσι   Τριακάθοι...

   
     Μαζί   με   καμπόσα   άλλα,   τραούδια   -   μοιρολόϊα,   τά   ΄γραψα   σαν   αφιέρωμα   στον  πατέρα   μου,   που   έφυγε   στις   22  -  11  -  1986    και   δημοσιεύτηκαν   στην  εφημερίδα   ''   Ναξιακό   Μέλλον  " .  

Περιέχεται   στην   συλλογή   μου   :   " Τιμητικά ".
                           
                                                                                 Νίκος   Σαρρής     (Νοέβρης   1986)


Από   το   βιβλίο   μου   :   ''   Σταχολόημα...   '',   (2018).
                                                          

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012

Μικρό Βιογραφικό Σημείωμα...


         
                                                                  
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στ΄ Απεράθου της Νάξου και μιλώ, ακόμα, τα γνήσια απεραθίτικα, σκόπιμα και συνειδητά και από χρέος…
       Τομείς που αγάπησα και στους οποίους αφιέρωσα πολλά χρόνια από την ζωή μου, είναι : Το management, το Karate,  η φιλοσοφία, η ψυχολογία, η στιχουργική, η αρχαιολογία, η φωτογραφία η φυσιογνωμική, η υψηλής ποιότητας επιπλοποιΐα, ο αγροτισμός.

  •     Έχω επινοήσει το Kanzen management, για πρωταθλήτριες εταιρείες.
  •    Έχω επινοήσει το Kansei Ryu Karate, για μόνον χρυσά μετάλλια, με δεκαετή πρακτική εφαρμογή.
  •  Οργανώνω, τελειοποιημένα, λειτουργίες επιχειρήσεων, οργανισμών,   κλπ.

Προσωπικά μου ρεκόρ   :
Push – ups   : 330 (1981).     Sit – ups  : 420 (πολλές φορές).
Στο Karate, όλοι μου οι αθλητές, έπαιρναν, πάντα, χρυσά μετάλλια…

       Έχω βγάλει και γράψει, δικά μου, : 22.270+ κοτσάκια, τετράστιχα, εξάστιχα και οκτάστιχα. (Κοτσάκια 17.800+, τετράστιχα 4.030+, εξάστιχα 330+, οκτάστιχα 110+).
Πάντοτε, το παράκανα στο διάβασμα, στο γράψιμο, στη δουλειά, στην προπόνηση, στην οργάνωση,  στο ήθος και στην τελειότητα σε ό,τι έκανα… Αλλά δεν το μετάνοιωσα και ποτέ…

       Έχω γράψει αρκετές δεκάδες συλλογές και εργασίες, με θεματολογία, κυρίως, για την Νάξο, αλλά και γενικότερου ενδιαφέροντος.  Αποσπάσματα και περικοπές τους υπάρχουν δημοσιευμένα, κυρίως, σε εφημερίδες, στο  λογαριασμό μου στο facebook σε καθημερινή βάση και στα 5 blogs μου. Θα δημοσιεύω -- τώρα, που υπάρχω, ακόμα --   δικά μου κοτσάκια, τετράστιχα, εξάστιχα, οκτάστιχα και γενικότερου ενδιαφέροντος σχετικά θέματα.

σ.σ.   :   Τα   blogs   μου   :

1.              Νίκος   Σαρρής   :   ''   Τα  τραούδια   μου...   ''.  
2.         ''   Τ΄  Απεράθου   της   καρδιάς   μου...   ''.    Νίκος   Σαρρής
3.         ''   Η   Μουτσούνα,   που   λάτρεψα...   ''.        Νίκος   Σαρρής
4.         ''   Λαογραφικά   Απεράθου   Νάξου...   ''.      Νίκος   Σαρρής
5.         ''   Νάξος,   αγάπη   μου...   ''.                          Νίκος   Σαρρής 

                                                                                                                                                     

Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012

Επιτέλους στον αέρα, στο φως...



σ.σ.   :      Ευχαριστώ,   απο   τα   βάθη   της   καρδιάς   μου,   κάθε   άνθρωπο,   πάνω   στη   γη,  που   επισκέπτεται   την   ιστοσελίδα   μου...   Σας   αγαπώ  
 όλους...    Thank   you   very   much...


                                                                                                     Νίκος   Σαρρής





Υ.Γ.

(Για   επικοινωνία   μαζί  μου,   e-mail   :   nsarris22@gmail.com.             Ευχαριστώ   πολύ).