Τη ν τελευταία σου μαθιά
δε θα τηνε ξεχάσω
κι ίντα λοής μ΄ εξάνοιες,
λίο, προτού σε χάσω. (Κ/Κ ΤΕ΄- 147)
Τα μάθια σου βυθίστησα
στα μάθια τα δικά μου,
ιά νά ΄σαι, χειμωνιάτικα,
δαυλός, μες στη γ καρδιά μου. (Κ/Κ ΤΕ΄- 148)
Στα μάθια μου εχάνουσου
και ονειροπολούσες
και τό ΄βλεπα πως ήλειωνες,
ιά μένα και πονούσες. (Κ/Κ ΤΕ΄- 149)
Ματάκια μου υπέροχα,
γλυκά κι αγαπημένα,
νά ΄ξερα και πονείς κι εσύ,
τόσο πολύ, ιά μένα... (Κ/Κ ΤΕ΄- 150)
Νίκος Σαρρής
Από το βιβλίο μου : '' Σταχολόημα... '', (2018).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου