Τα χρόνια πως εφύασι
θωρρώ και δε μ πιστεύγω ·
ίντα ΄θελα πάνω στη ΄ής
κι ίντα ΄ρθα να υρεύγω... (Κ/Κ ΤΕ΄- 511)
Τα χρόνια πως εφύασι
κάθομαι κι αξανοίω ·
μα ήτονε το κάθατι,
ιά μένα, τόσο λίο... (Κ/Κ ΤΕ΄-512)
Τα χρόνοια πως εφύασι,
γλήορα, λοαργιάζω
και πως από μικρό παιδί
χαρά δε δοκιμάζω... (Κ/Κ ΤΕ΄- 513)
Θά ΄θελα -- που από μικρός,
φαρμάκια, καταπίνω --
νά ΄τονε τρόπος, μπάρεμου,
αθάνατος να μείνω... (Κ/Κ ΤΕ΄- 514)
Νίκος Σαρρής
(Δημοσιεύθηκε 24 / 5 / 2014, στο Blog μου).
Από το βιβλίο μου : '' Σταχολόημα... '', (2018).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου