Τα δυό σου μάθια...

Τα   δυό   σου   μάθια,  όσο   ζώ,
θέλω   να   τ΄  αξανοίω
και   νά   ΄ναι   απού   πάνω   μου  
την   ώρα   που   θα   φύω.                                           (Κ/Κ   ΤΕ΄- 375)

Νά   ΄τονε   νά   ΄ν ΄  αληθινό,
πως   πάντα,   μ΄  εγαπούσα,
τα   δυό   σου   μάθια   τα    γλυκά
και   πως   ιά   μένα   ΄ζούσα...                                   (Κ/Κ   ΤΕ΄- 376)

Όντε   υρίσω   και   τα   δώ,
τα   βρίσκω   καρφωμένα,
απάνω   μου   --   που   δέβολί   --
είναι   ερωτεμένα.                                                        (Κ/Κ   ΤΕ΄- 377)

Τα   δυό   σου   μάθια,   τα   γλυκά,
όντε   κι   ά   ν τ΄  αξανοίξω,
θωρρώ   τα,   σα   λιμάνι   μου
πο'   ΄κεί   θα   καταλήξω...                                          (Κ/Κ   ΤΕ΄- 378)



                                                                                  Νίκος   Σαρρής 

σ.σ.     :

 ΄ν΄     =   είναι

αξανοίω   =   κοιτάζω,   θωρρώ,   βλέπω

νά   ΄τονε   =   μακάρι   να   ήταν... ,   μακάρι    να   συνέβαινε,   μακάρι   να   ίσχυε...

΄ζούσα   =   εζούσαν

καρφωμένος   =   το  να   κυττάζω   πολύ   έντονα,   απόλυτα,   συγκεντρωμένος   κάπου...

δέβολί   =   μάλλον,   είναι   πολύ   πιθανόν,   πιθανότατα,   σχεδόν   σίγουρα...

όντε   =   κάθε   φορά,   όταν,   άμα


Από   το   βιβλίο   μου   :   ''   Σταχολόημα...   '',   (2018).