Είναι το χρώμα τσι
φωνής
--
κι αληθινά στο λέω --
πό΄ ΄χεις,
σα γ κάτι θεϊκό
κι
απίστευτα
ωραίο.
(Κ/Κ
ΤΕ΄- 78)
Ότι ν΄ ακούω τη φωνή,
πό΄ ΄χεις,
ξεχνώ το μ πόνο
και
ικετεύγω το Θεό
να
σταματά το χρόνο...
(Κ/Κ ΤΕ΄- 79)
Φέρνει μου, μέσα στο μυαλό,
π΄ ακούω
τη φωνή σου,
τσι
εποχές τσ΄ αλλοτινές,
που
ήμουν η ζωή
σου.
(Κ/Κ
ΤΕ΄- 80)
Το χρώμα πό΄ ΄χει η φωνή,
πό΄ ΄χεις,
πώς να ξεχάσω...
εχτός
και ά ν την ακοή,
καλά -
καλά, τη
χάσω.
(Κ/Κ ΤΕ΄- 81)
Νίκος Σαρρής
(Δημοσιεύθηκε 1 /
12 / 2013, στο Blog μου).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου